AMAN HA

AMAN HA

Yazın çıkar kara,kara,

Adına denir Kara Fatma,

Böcektir, hep pislikleri yuvarlar,

Kışın yemek için onu ayarlar,

Halk arasında adına bok böcüğü derler,

Kimileri çalışmasını taktir eder, kimileri de tiksinir:ler

Bir gün kibirli bir kişi bakar bunlara,      

  -   Ya rabbim niye can verdin bu hayvanlara!

Yaşamları hep pislik içinde geçiyor,

Tertemiz otlar içinden o pislikleri seçiyor.

Yok et, dünyadan böyle pislikleri,

Olmasın bu dünyada böylelerinin yeri.

Gücüne gider bu sözler yaradanın,

Dur sana bir ders vereyim yaratılanım.                               

Kötü hastalanır adam, doktor doktor gezer,

Çare bulamaz derdine, canından bezer.

Sıkıntıda olduğu bir gün gelir bir adam,

 -    Senin hastalığın iyi olur, ama dediğimi yapacan,

Kırk bok böcüğü toplayacaksın,

Hepsini öylece kazanda haşlayacaksın.

Sonra hepsini ezeceksin bir kapta,

Onu da karıştıracaksın bir kilo balla.

Her sabah onulan bir kaşık yiyeceksin,

Sonrada yarabbim çok şükür diyeceksin.

Kırk gün sonra kalmayacak bir şeyin,

O zaman vermek isteyeceksin bana, varsa neyin

Ama beni bulamazsan artık üzülme,

Hiçbir şeyin yaradılışına da gülme.

Adam denileni yapar, kavuşur sağlığına,

Üzülür eski düşündüğüne ve yaptığına

Günler, aylar yıllar geçer aradan,

Artık hiç kibirlenmez bu adam,

Birkaç kişi tartışarak bu adamın yanına gelirler,

Biz bilemedik, sen söyle şu ağacın meyvesi neden yok derler.

   Adam bakar şöylece, sararır birden yüzü,

   Ben onun işine karışmam der, tek sözü,

   Bir kez karıştım, niye yarattın dedim,

   Bu sözüme kırk tane bok böcüğü yedim...