HERKES DELİ

HERKES DELİ

    Çok eski çağlarda, bir adam kızmış,                                                                                    –  Şart olsun ki her insan deli demiş.

    Sonra düşünmüş, ben ne yaptım, ne dedim,

    Her insan deli olur mu;   sanırım yanlıştı dediğim.

    Gitmiş imama, anlatmış olayı,

 –  Hoca demiş avrat boş, yoktur başka kolayı.

    Müftüye, kadıya sormuş, benim halim ne olur,

    Söylediğim yanlış mı, hanımım boş mu olur?

–     Tabi demişler, her insan deli değil ki,

 Akıllılar daha da çoktur belki.

     Gitmiş Halife Harun Reşide sormuş,

     Oda aynı fetva ‘senin hanım boş demiş.’

     Düşünerek çıkmış yola, yolda dalgın gidiyor,

     Behlüldana bu adamı takip ediyor.

   Yetişmiş arkasından;Dur be arkadaş,

–     Senin bir derdin var, söyle bana yavaş yavaş.

–   Git be arkadaş, sana ne benim derdimden,

 Çare bulamazken, kadıdan, müftüden, halifeden.

     Sen mi deva olacaksın şu perişan halinle,

    Söylesem derdimi, dalga geçersin benimle.

 –   Söyle bakalım arkadaş, belki bulunur çaresi,

    Belli olmaz, kötünün belki iyi gelir nefesi.

     Bakmış adam, kurtuluş yok, anlatmış olayı,

     Hiçbir kimse çare bulamadı, yoksa var mı kolayı?
 – Pekiyi  demiş Bellüldana,        

   İki gün sonra gel sor, Halife Harun a.

   Bellüdana çıkmış, Halife Harun un yanına,      

– Demiş bak kardeşim, bir dileğim var sana.

   Sen burada uzun yıllar halifelik yaptın,

   Dilediğin gibi aldın diledîğin gibi sattın.

   Kardeş değil miyiz kısa bir süre için taht olsun benim,

 İki gün Halife olmazsan nen eksilir senin.

– Peki deli oğlan Halifeliği sana devrediyorum,

   Otur şu tahta, ben hemen gidiyorum.

–  Sağ ol kardeşim, ancak yanımda duracaksın,

   Vereceğim emirlere itiraz yok, sende uyacaksın.

–  Baş vezir gel buraya, söyle bana,

    Bu sarayda ne kadar vardır oda.   

–  Efendim elli iki oda var sarayda,

    Uşak ve hizmetlilerinki de dışarıda .

–  Peki kaç odası kullanılır buranın,

    İsraftır, yıkılması gerekir kalanın,

    Hemen yıkın, on oda kalsın sarayda,

    Diğerlerine de bakacağız, onlarda var sırada.

    Harun Reşit sorar;

 – Neden yıktırıyorsun söyle,

  Yapılan yıkılır mı, rast gele böyle.

 –  Peki der Bellüldana, neden çok bu kadar oda,

     Ne gerek vardır bu kadar saltanata.

 –  Bilmem ki der, Halife Harun belki delilik,

     Belki de insanların yaptığı, dünya malına kölelik.

     Bak Harun Halife, fetvanı doğru ver,

     Her insanda vardır, biraz delilik der.

     O zaman dank eder kafası Halife'nin,      

     Doğru dersin kardeşim fetvam yanlıştı benim.

     Eğer çok iyi düşünmeden fetva verirsen,         

     En büyük vebale hedef olursun sen.