BENİM DERDİM

 BENİM DERDİM

Hali vakti yerinde bir kişi,

Her şeyi tamam, yolunda işi.

Ancak sıkıntıları, maddi olmayan dertleri var,

Kimi zaman başına dünya gelir dar.

Kızar bir gün, giyer çarıklarını,

Bacağına da dolar yün dolaklarını.

Eline alır, demirden bir sopa,

       Dertsiz insan aramaya çıkar, koşa koşa.

Günlerce gider, köylere, şehirlere,

“ Dertsiz insan” arıyorum diye haber salar her  yere.

Sonunda buna bir dağ başındaki evi gösterirler,

Eğer dertsizse, oradaki yaşayanlar dertsiz derler.

Çıkar adamcağız o dağ başındaki eve,

Ev sahibi konuğu karşılar, seve seve

Sofrası, eti, ekmeği, güzel bir hanım   da yanında,

Kurulmuş oturur bir ağacın altında, 

Bu arada, zebella bir arap gelir,       

-         Buyur hanımım beni emretmişsiniz der.

Kalkar hanım oradan, araba işaret eder,

Her ikisi birlikte evden içeri girer.

Ev sahibi der. Arkadaş anlat nedir dileğin,

Sen bu kadar yolu sanırım boşuna çiğnemedin.

- Çok gezdim diyar, diyar, dertsiz bir insan için,      Bulamadım bu güne dek, karardı içim.

      Seni önerdiler, dertsizse o dertsiz,

  Sevinerek geldim, bunun için habersiz.

-         Pekiyi arkadaşım, öyleyse dinle beni,

-         Dinledikten sonra istiyorum yuvana dönmeni.

Gençlik bu, eşimle çok severiz birbirimizi,

Hep birlikte geçiririz, günümüzü, gecemizi.

Gün oldu, ölümcül bir hastalığa yakalandım,

Herkes gibi bende öleceğime inandım.

Hanım oturdu başıma, gözlerinden kan gelir,

Sen ölürsen ben ne yaparım, ne ederim der.

Yemin etti defalarca, hiçbir erkeğe bakmam,

Sen öldükten sonra başıma beyaz bir gül bile takmam.

Ölmedim kalktım, sağlığıma kavuştum,

Hastayken yaptıkları ile ona daha çok bağlanmıştım.

Geçti aradan bir süre, bu kez o hastalandı.

Gören herkes gibi, doktorda  ölecek sandı

O ölüm döşeğinde, bense onun başında,

Göz yaşlarım her öğün, ekmeğimde aşımda.

Bende ona sadakatimi gösteriyim dedim,

-         Bak hanım sen ölünce ben evlenmem, sana yemin.   

-         Belki inanmayacaksın ama, bak göstereceğim.

İnanman için erkeklik organımı keseceğim.

Kestim organımı başında onun

Daha ötesi de olmazdı bunun

Günler geçti aradan, bizim hasta iyi oldu,

Evimizin içi neşeyle doldu.

Ancak hanım, genç, alımlı ve güzel,

Elbette besleyecektir, şehevi hisler.

İşte gördün, yanımda çağırdı arabı

Daha ne söyleyeyim, anlattım mı meramı.

Bak gördün arkadaş, benim derdim bu kadar,

Dertsiz insan olmaz, mezara kadar.