HANIMLAR
BANA...
Yaşadığı dönemce popüler mi popüler.
Mümtaz Kozan adlı bir emmimiz var.
Boğazlıyan da olan her türlü
dernek,
Başkanlığını olmaz,
ona vermemek.
Parayı pek sevmez, ama hiç durmadan yer,
Alicenap,
sevecen, herkes ona EMMİ der.
Sigara
içer ama, paketi hiç olmaz.
Sigarayı alınca, elinde boş paketi bile kalmaz.
Biri
alır elinden hemen cebine atar,
Bir
tanesini çıkartır, verir emmi ye, onu da yakar.
Her
kesimden dostu, ahbabı,
arkadaşı var,
Bazen
başkasının yaptığı işe bile sahip çıkar.
Böylede olsa, kimsenin kızgınlığı emmi
ye olmaz.
Ne
yaparsa yapsın, pek
kimse kızmaz.
Hazırcevaptır, hoş
sohbettir emmi,
Bazı konularda gerçekten yoktur dengi.
Bir
oruç günü,
Ankara ya gidecek otobüsle,
Hazırlar çamaşırını,
valizini bir hevesle.
Çünkü Ankara da rahatça oruç
yenecek.
Ben
yolculuktayım,
seferi sayılırım
denecek.
Otobüse binilir. Arka oturakta da iki hanım var,
Bir oh
çeker Mümtaz Emmi bura bizim evden rahat der.
Sarıkaya yı geçince
Emmi atıştırmaya başlar.
Bakar herkes emmi ye, çatılır kaşlar.
- Vıh... anam kocaman adam hiç utanmıyor,
Herkesin
içinde utanmadan oruç yiyor.
Başımıza taş yağacak, bunlar yüzünden,
Gitmiyorlar
bir türlü peygamberin izinden.
Bunların hakaret
dolu sözlerinden
emmi de bıkar.
Döner hanımlara iyice bîr bakar. - Kesin sesinizi hanımefendiler,
Bana adıyla sanıyla Ermeni EMMİ derler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder