FIRINCIDAN
AL
Köylü kalkar erken, hayvanlarını yemler,
Ben bugün kasabaya gideceğim der.
Yol uzun eşekle gidilecek,
İşler bitirilip akşama geri dönülecek.
Varır
kasabaya, gider bir hana,
Su içirir, yem verir hayvanına.
Kendinin de karnı acıkmıştır, bir şeyler arar,
O anda
bir fırın gözüne çarpar.
Ekmek
almak için
epeyce kalabalık fırın,
Bir
mecidiye uzatır, der
bir ekmek verin.
Ekmek almak için sıra buna gelir,
–
Fırıncı ekmeği uzatıp parayı, verin der.
–
Parayı önce verdim bak hemşerim,
Doğru söylediğime her türlü yemin ederim.
– Vermedin
der fırıncı, parayı bana,
İtiraz edersen ağır konuşurum sana.
Utanır adam, kıpkırmızı yüzü,
Ne dese ne etse de geçmez bir türlü sözü.
Çıkarır parayı ikinci
kez verir,
Utancından da eti yağı erir.
Çıkar oradan bir bakkala girer,
– Hemşerim bana yarım okka helva ver der.
Bakkal
tartar helvayı adama
verir,
Afiyet
olsun afiyetle yeyin der.
Adam parayı uzatır:
– Al paranı hemşerim,
Gideceğim, beklemeyim, var işim.
– Yok arkadaş parayı verdin sen,
İki kez mi para alayım senden,
– Almadın
hemşerim, benden parayı,
Bedavaya mı yiyeyim ben bu helvayı.
Ne dese etse de, bakkal direnir,
Aldım paranı arkadaş, haram mı yenir.
Adam kaldırır ellerini, ya rabbim bana sabır,
Sen bilirsin, fırıncıdan al, bakkala ver der.
Mecidiye:20 kuruş.Sultan değerindeki
Osmanlı parası
Okka :Osmanlı dönemi ağırlık ölçüsü birimi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder