SENİNKİLER UYUYORDU
Bir papazla bir otobüs şoförü,
Ölürler her ikisi de vadesi yettiğinden ötürü.
Varırlar öbür dünyaya, papaz bir makam
ister,
Çünkü ben dini görevleri mi yerine getirdim der.
Şoförse yaptıkları aklına gelir, suskun, puskun,
Diyor kendi kendine, sen makamdan
yoksunsun.
–Peki demiş melekler, anahtarlarınız burada,
Alacaksınız anahtarları, makamlarınızda orada.
Anahtarların biri gümüş, biride altından yapılmış,
Gümüş papazın, altında şoförün önüne atılmış.
Papaz itiraz etmiş;
–Olur mu ben hep tanrı adına konuştum,
Yıllarca hiç durmadan derslerime çalıştım.
İnsanlara iyilik, mutluluk, vermeye hep çalıştım,
Tüm yaşamımı boyunca türlü insanlarla tanıştım.
Bu nedenle altın köşk olmalı benim,
Herkes kabul eder, o köşktür benim yerim.
Melekler konuşurlar,
aralarından
biri,
Der papaz;
–Papaz efendi, altın köşk şoförün yeri.
Çünkü şoför çok hızlı araba kullanırdı,
Araba içindekiler
beşik gibi sallanırdı.
Hiç durmadan korkudan tanrıya dua ederlerdi,
İnince de, "Yarabbim sana çok şükür"
derlerdi.
Kazasız belasız yerimize geldik,
Yol boyunca da hep Allah dedik.
Oysa sen vaaz ederken harıl harıl,
Seni dinleyenler her şeyi unutur, uyurdu horul horul.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder