ACELE KARAR VERMEYİN,

ACELE KARAR VERMEYİN,

Bir ülkede bir adam, fakir ve yaşlı,

Beyaz bir atı var ki, tüm atlardan farklı.

Dillere destan bu ata, herkes sahip olmak istiyor,

Ülkenin kralı bile bir servet veriyor.

Ancak adam bu atı kesinlikle satmıyor,

İnsan dostunu satar mı, nasıl satılır dost diyor.

Bir gün gelir beyaz at kaybolur birden bire,

Araştırılır köşe bucak, bakılır her yere.

Boşunadır emekler bir türlü bulunamaz bu at,

Köylüler eğlenirler ihtiyarla:

–Artık krala gölge sat.  

–Der ihtiyar:

–Karar vermek için acele etmeyin,

Böyle şeyler için bana gelip gitmeyin.

Birkaç gün sonra, arkasında on iki at,

Çıkar gelir beyaz at, rap, rap, rap.

Köylüler pişman olur ihtiyara dediklerine,

Gıpta ile bakarlar, bu sürünün yeyip içtiklerine.

Bir süre sonra oğlu atları alıştırmak ister,

Yılkıdır bu atlar, oğlan attan düşer.

Ayağı kırılır oğulun, günlerce yatacaktır,

Yattığı yerden gayrı etrafa bakacaktır.

Köylüler gene gelir:

–Çok yazık oldu derler,

Sonunu düşünmeden hemen karar verirler.

İhtiyar tekrar eder, karar için acele etmeyin,

Sonunun nasıl geleceğine sakın hükmetmeyin.

Bir süre sonra savaş çıkar ülkede komşuyla,

Eli silah tutan herkes asker olur, genciyle, yaşlıyla.

Gelir köylüler yine, çok şansın var derler,

    Çünkü bizim çocukların hepsi askerdeler.         

    Öldü mü kaldı mı bilmeyiz ama,

 Gıpta ile bakarız senin oğluna.

Dedim ya komşular, hiç acele etmeyin,

Bir kapı kapanırsa, biride açılır deyin.

Her düşünceyi ve sözü ağzınızdan atmayın,

   Karar vermek bilgelik gerektirir, bunu hiç unutmayın.