ÇİZMEDEN YUKARI ÇIKMA,

ÇİZMEDEN YUKARI ÇIKMA,

Bir heykeltıraş bir yontu yapar,                               

Öyle güzel olur ki, herkes gelir bakar.    

    Günlerce gelip giden çok olur,

    Komşusu ayakkabıcı buna hayrette kalır.

     Gider kendi de yontuyu inceler,     

     Heykeltıraşa; bunun çizmesi olmamış der.

     Ucu şöyle olması gerekirdi, değil mi,

     Biraz bozuk olmuş ağzının eğimi.

     Çizmenin boğazı çokta geniş,

     Oransız görünüyor, bu güzelim iş.

    - Doğru komşu, bunları çok iyi görürsün,
Bu senin sanatın, sen daha iyisini bilirsin.
Böbürlenir ayakkabıcı, ben iyi bilirim,
Tüm yontu üzerine fikrimi yürütürüm.
Diye geçer kafasından, aklından,
Eleştirmeye başlar, ceketinden pantolonundan.

     - Şura iyi, şura kötü, düzeltin bunu,

     Çok dar olmuş külot olmamış pantolonu.                                                     

Heykeltıraş hemen sözünü keser,

     - Dur arkadaş yeter eleştirilerin der.

    Cekete yeleğe, vücuda bakma,

    Sen ayakkabıcısın "Çizmeden yukarı çıkma."