ÜRÜSÜN

ÜRÜSÜN

Bir köyde mi, beldede mi bilmiyorum,

Yazlıkta mı geçmiş, kışlıkta mı,onu da demiyorum.

Zengin bir Türkmen yaşar burada,

Hükmeder çevreye etrafa orada

Sürüsü sağmalı, yozu yayılır,

Develeri katar katar sayılır.

Bu beyin fendine uygun iki oğlu var,

Her ikisi de itaatkar mı, itaatkar.

Hak vaki   olur, baba ölür,

Beyin tüm malları iki kardeşe kalır.

Bölüşmek isterler bu kadar malı,

Birlikte yaşamaya elvermez hali.

Çağırırlar amcalarını “gel de sen böl bari,

Olmasın birbirimizden ayrı gayrı”

Amca böler malları, eşit şekilde verir,

Her şey tam bölüşülür de ortada "KARABAŞ" kalır.

Kime verse karabaşı diğeri kızar,

Babamın hediyesidir diye işitir azar.

Amcanın aklına bir şey gelir, der “durun,

Buna her gün biriniz yal verecek, bunu bilin, “

Sırayla her gün biriniz bunun karnını doyursun,

Oda köy namına her yerde ürüsün.