NE GÖRDÜN?

NE GÖRDÜN?

Hayvanlarla konuşan Sultan Süleyman,

Merak eder :

      –Acaba hangisi en çok yaşayan hayvan.

      Bilgesini çağırır :

     –Gel akıldanem benim,

  Merakımı gidermek bilgin içindedir senin.

 –,En uzun yaşayan hayvan acaba hangisi,           

   Merak ettim, neler yaşadı ki kendisi.

      Uçandan, kaçandan, sürünenden sorulsun,

      En yaşlısı hangisi ise, tez elden bulunsun.

Derki bilge:

    –Yerde kaplumbağa, gökte kartal,

     Uçar havadan, her yeri görür ve bakar.

      Emreder sultan, getirin en yaşlı kartalı,

      Öğrenmek istiyorum, geçmişteki durumu ve halı.

      Getirilir kartal, yılların izi vardır yüzünde,

      Bir olgunluk görülür, sohbetinde sözünde.

    – Söyle bakalım kartal, senden daha yaşlısı var mı,

Yoksa karşımdaki en yaşlı hayvan mı?       

    – Vardır Sultanım, benden daha yaşlı bir babam,

       Bir kaya üzerinde sürdürür yaşam.

    – Peki, neden o bana gelmedi,

Yaşadıklarını neden bana demedi?

    – Gelemez Sultanım, çok yaşlı artık uçamaz.

Hem de kolay kolay, yerinden kalkamaz.

Ama onu çok dinledim, yaşadıklarını anlattı,

       Kaç asırlık ömrünü, sanki bana yaşattı.

    – Peki sen ne gördün, ne yaşadın, bize anlat,

       İnsanları, hayvanları ve doğadaki olayları da kat.

    –Sultanım, yıllar önce kondum, bir cami kubbesine,

      Baktım cami kubbesi altın, kıyamazsın basmasına.

      Bana izzet ikram ettiler, kurbanlar kestiler,

      Ben anlatırken dinleyerek, saygıyla sustular.

      Yüz yıl sonra vardım, aynı kubbe olmuş gümüş,

      Sapsarı o renk beyazlara bürünmüş.

      Gene izzet ikram, saygıda kusur yoktu.

      Hepsi olmasa bile beni dinleyen çoktu.

      Geçti yüz yıl daha, gene gittim oraya,

      Kondum aynı kubbeye, ayağım bastı tunca.

Aşağıdan biri bağırdı:getirin  okumu yayımı bana,

      Kubbeye bir kartal konmuş, göstereyim ben ona.

      Çıktım oradan, eski anılar düştü aklıma.

      Acıdım insanlara, doğaya ve bahtıma.

      İzlenimim şudur Sultanım: bu alemde,

      "Madenin Tuncu kalmış,

       İnsanın puştu kalmış", son gördüğümde