KAŞIKTAKİ YAĞ

KAŞIKTAKİ YAĞ

 Bir adam çıkar, durmadan mutluluk arar,

 Her gittiği yerde erinmeden ve yorulmadan sorar.

Ona akıllı ve çok zengin bir bilgeyi söylerler,

-Bulursa senin derdine o çare bulur derler.

Gider adamcağız bilgenin sarayına,

Giderken hiç bakmaz senesine ayına.

Bakar, saray önünde herkes sıraya girmiş,          

Sıranın diğer ucu bir kilometre imiş.

Çaresiz beklemiş ona da sıra gelmiş,                                                                                                 

Sayın bilge senden bir isteğim var demiş.          

 Mutluluk nerededir, söyler misiniz bana,

Yıllardır bulamadım, aradım inadına.                                  

-Peki der bilge, bir kaşık verin bana,

İçine de yağ koyun birkaç damla.                                       

 Al şu kaşığı ağzına, sarayımı gez öyle,

Sakın yağ dökülmesin, çok dikkat eyle.

Gezer gelir sarayı, dökmeden o yağı,

Ne bir şey görmüştür, ne bir şeye takılmıştır ayağı.

-Anlat demiş, ne gördün sarayımda,köşkümde,

Bir yanlışlık var mıdır yaptırdığım işimde.

-Der ki adam bakmadım, ne sağa, ne de sola,

Dökülmesin diyerek dikkatimi verdim yağa.

-Şimdi git, tekrar gez, etrafı iyi gözet.

Gelince gördüklerinden bana da söz et.

Gider adam, ağzında kaşıkla etrafa baka baka, Hayran kalır saraya, içindeki eşyaya.

Tekrar gelir, sayın bilge her şeyiniz çok güzel,       

Yapısı da içindekilerde sanıyorum çok özel.

-İyi der bilge, söyle bana kaşıktaki yağ nerde,

Duruyor mu görelim o koyduğumuz yerde.

-Hayır der adam, kaşıktaki yağ döküldü,

O zaman bu bilge hafifçe bir güldü.

“Mutluluk tüm yaşamın, tüm güzelliklerini bir arada görmektir

Tadını çıkarırken yağı da dökmemektir.”